به نام كسي كه يادش در بهار من ، نامش در انديشه من ،
عشقش در قلب من ، كلامش در دفتر من ، ديدارش آرزوي من است.
خودش میدونه کیه
بگذار سپیده سر زند
چه باک من بمیرم و شبنم فرو خشکد
و شبگیر خاموش شود و شباهنگ گنگ گردد
و مهتاب رنگ بازد و ستاره ی شعری باز گردد
و راه کهکشان بسته شود
بگذار سپیده سر زند و پروانه به سوی آفتاب پر کشد
آیا آیا کسی در این دنیا کسی هست بفهمد
که در این لحظه چه می کشم ؟چه می کنم؟
چقدر زنده نبودن خوب است
آهنگ رفتن
خیلی وبلاگ ها رفتم خیلی ها رو میدیدم که دیگه
آخرین آپ شون رو نوشته بودن وقتی میخوندم اشکام
در میومد با اینکه نمیشناختمش ولی دیگه چیکار کنم
خودمم دارم آخرین آپ رو مینویسم نمیدونم کسی ناراحت
میشه یا خوشحال
دیگه همه میرن ولی ما داریم زود میریم
من یه نفر رو خیلی دوست داشتم و دارم شاید یه
روزی کذرش به اینجا خورد و اینجا رو دید خوشحال شد
که دیگه مزاحمی نداره
بچه ها تا فردا صبح میام نظراتتون رو میخونم
اگه دوست داشتین نظر بدین اگه هم دیدین
ارزش نظر دادنم ندارم دیگه شما هم بی تفاوت
از کنار این وبلاگ بگذرید.
